یابن الحسن...
به خدا جمعه‌ی این هفته تفاوت دارد
عید این جمعه، غدیر است تو باید باشی...
حرم امن خدا دست چه کس افتاده؟!
حجم این غصه عظیم است تو باید باشی...
به خدا بی تو جهان حس یتیمی دارد
وقت اطعام یتیم است تو باید باشی...
هدف خلقت ما درک ولایت بوده
عید پیمان امیر است تو باید باشی...
و علی چشم به راه پسر فاطمه است
روز حاجات عظیم است تو باید باشی...
اللهم عجل لولیک الفرج
الحمد لله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة امیرالمومنین علی ابن ابی طالب(ع)؛
وقتی دینمان کامل شد،فقط این نبود که دستور بدهد همه بایستند،آن هم درست بر سر چهارراه شام و مدینه و کوفه و مصر
پیک فرستاده بود که همه آنها که رفته اند برگردند و همه آنها که نرسیده اند زودتر خودشان را برسانند
صد و بیست هزار نفر را نگهداشته بود زیر آفتاب داغ آن جا که چند ماه بعد وقتی دخترش یکی یکی در خانه ی مهاجرین و انصار را میزد و آن ها دلیل میخواستند،بگوید: پدرم مگر در روز غدیر برای کسی عذری هم باقی گذاشت؟
فقط این نبود که جبرئیل گفته باشد:بلغ ما انزل الیک من ربک
که برود بالای منبر و مثل همیشه آنچه جبرئیل در گوشش نجوا کرده بود برای مردم بخواند
نه
ماجرا خیلی جدی تر از این حرفها بود.
این بار جبرئیل سه بار آمده بود
این بار اگر پیام را نمی رساند رسالتش ناتمام می ماند
و ان لم تفعل فما بلغت رسالته
فقط این نبود که بایستد بالای منبر و بگوید :معاشر الناس من اولی بکم من انفسکم؟!
که جماعت جواب بدهند خدا و پیامبر او
خواسته بود این آیه را از نبوت به ولایت تسری دهد
و راه بر بهانه جویی های خاتمیت را با ولایت ببندد
این همه ی ماجرا بود"من کنتم مولاه فهذا علی مولاه"
ولی نه!
نه سرو صدا و فریادهای کودکانه بچه‌ها اذیتش می‌کرد
و نه مجبورشان می‌کرد بنشینند توی خانه،
با زبان کودکانه خود بچه‌ها تشویق‌شان می‌کرد به بازی و کشتی.
وقتش هم که می‌شد می‌فرستادشان مسجد که بنشینند پای حرف‌های بابابزرگ
و بعد بیایند برای مادر تعریف کنند.
این جوری، هم از احوال پدرش خبردار می‌شد
و هم بچه‌ها را وادار می‌کرد به
خوب دویدن و جای خوب رفتن و حرف خوب گوش دادن.
هوای بچه‌هایش را داشت؛
می‌دانست که کودک، زبان و بازی و تفریح کودکانه می‌خواهد،
این طوری، بچه‌ها هم شجاع بار می‌آیند، هم صبور و هم زیر بار زور و ذلت نمی‌روند.
مثل حسن و حسین و زینب و ام‌کلثوم
منبع: افسران
1. از امام حسن (ع) سؤال شد : زهد چیست ؟ فرمود : رغبت به تقوی و بی رغبتی به دنیا.
(تحف العقول ، ص 227)
2. از امام حسن (ع) سؤال شد : مروت چیست ؟ فرمود : حفظ دین ، عزت نفس ، نرمش ، احسان ، پرداخت حقوق و اظ‌هار دوستی نسبت به مردم .
(تحف العقول ، ص 227)
3. از امام حسن (ع) سؤال شد : کرم چیست ؟ فرمود : بخشش پیش از خواهش و اطعام در قحطی .
(تحف العقول ، ص 227)
4. از امام حسن (ع) سؤال شد : بخل چیست ؟ فرمود : آنچه در کف داری شرف بدانی ، و آنچه انفاق کنی تلف شماری .
(تحف العقول ، ص 227)
5.از امام حسن (ع) سؤال شد: بی نیازی چیست ؟ فرمود : رضایت نفس به آنچه برایش قسمت شده ، هر چند کم باشد .
(تحف العقول ، ص 228)
6 . از امام حسن (ع) سؤال شد: فقر چیست ؟ فرمود : حرص به هر چیز .
(تحف العقول ، ص 228)
7. از امام حسن (ع) سؤال شد: شرف چیست ؟ فرمود : موافقت با دوستان و حفظ همسایگان .
(تحف العقول ، ص 228)
8. از امام حسن (ع) سؤال شد: پستی و ناکسی چیست ؟ فرمود : به خود رسیدن و بی‌اعتنایی به همسر .
(تحف العقول ، ص 228)
9. پناهنده به خدا آسوده و محفوخ است ، و دشمنش ترسان و بی‌یاور
(تحف العقول ، ص 229)
10. از خدا بر حذر باشید با زیادی یاد او ، و از خدا بترسید به وسیله تقوی ، و به خدا نزدیک شوید با طاعت ، به درستی که او نزدیک است و پاسخگو .
(تحف العقول ، ص 229)
11.بزرگی کسانی که عظمت خدا را دانستند این است که تواضع کنند ، و عزت آنها که جلال خدا را شناختند این است که برایش زبونی کنند ، و سلامت آنها که دانستند خدا چه قدرتی دارد این است که به او تسلیم شوند .
(تحف العقول ، ص 229)
زمان ثمردهی‌اش گذشته بود و دوره بازنشستگی را طی می‌کرد. روزگاری طراوت و سرسبزی داشت و کودک و بزرگ از قِبَلِ او مرزوق بودند. اما اکنون تمام دلخوشی‌اش این بود که پیامبر اعظم ـ صلی الله علیه وآله ـ چون به ایراد سخن می‌ایستاد بر او تکیه می‌کرد و این برای او از هر افتخاری بالاتر بود.
نخل خشکیده‌ای در شهر مدینه که توفیق همجواری با حجّت کبرای حق و برترین مخلوق در عرصه هستی را پیدا کرده بود.
او چوب خشکیده‌ای بود از جنس نخل، نه ادعای عقلانیّت داشت و نه خود را در حد و اندازه ما انسان‌ها می‌دانست. اما تمام سرمایه‌اش عشقی بود که به وجود نورانی پیامبر خدا ـ صلی الله علیه وآله ـ در دل پیدا کرده بود.
چند صباحی گذشت تا این که اصحاب برای حضرت منبری سه پله از چوب درست کردند و با اجازه ایشان وارد مسجد نمودند، اما تکیه حضرت همچنان به نخل خشکیده بود.
در اثناء سخن، حضرت به سمت منبر حرکت کرد. اما چند قدم دورتر نشده بود که نخل صدایش به ناله بلند شد. ناله‌ای از سوز دل مثل ناله مادهشتر در فراق فرزندش. و همه مردم شنیدند و به ستون حنّانه خیره ماندند که الله اکبر!
الله اکبر از این شور و اشتیاق و از این بی‌تحملی درد فراق!
اما او نبیّ رحمت بود و کشتی نجات امّت؛ و با همه هستی رفیق شفیق بود و یار صمیمی. و الله اکبر از این قلب آکنده از محبّت نبی حتی نسبت به آنچه که ما بی‌جانش می‌پنداریم.
او برگشت به سوی ستون و با تمام وجود او را در آغوش گرفت و خوشا به حال ستون عاشق. نخل اما صدای ناله‌اش عوض شد و مثل کودکی که بعد از دوری به آغوش مادر رسیده باشد هق هق گریست.
و رسول او را نوازش کرد. آن قدر که نخل در آغوش پرمهر مادر هستی آرام گرفت و گریه‌اش خاموش شد.
حضرت رو کرد به مردم و فرمود: به خدا قسم اگر در آغوشش نمیگرفتم تا قیام قیامت ناله‌اش پایانی نداشت!
و مرحبا بر ستون و هزار آفرین بر این همه ارادت و استقامت!
آری مهدی‌جان! او که چوب بود و بی‌جان، فراق حجت خدا را چند ثانیه بیشتر نتوانست تحمل کند اما ما که انسانیم و ادعا داریم سیزده قرن فراق تو را دیده‌ایم و هنوز صدایمان به ناله بلند نشده است! که اگر شده بود تو آمده بودی! چرا که تو پسر همان پیغمبری با همه شئونات حتی مهربانی‌اش منهای وحی.
آری، مشکل از ما است که لذت با تو بودن را نچشیدیم تا در رنج و درد جانسوز فراقت ناله زنیم.
ما بیشتر به نبودنت انس گرفته‌ایم تا به بودنت؛ پس بیا، بیا و لذت با ولی بودن و با ولی زیستن را به انسانیت بچشان.
1. دیروز دلم در شبکه های ضریحت جا خوش کرده بود. آرام و بی قرار برای غربتت گریه می کردم. پای ثابت عَلَم روضه ها من بودم. مسئول چای خانه و شستشوی استکان های کوچک با نعلبکی های گلدار من بودم. چقدر با تو بودن لذت داشت.
و امروز در شبکه های بی فایده اجتماعی گیر کرده ام. نه آرامم و نه بی قرار.بی هویت شده ام. پای ثابت لایک های پوچ من هستم. مسئول گروه های الکی با حرف های پولکی و روابط شُلکی من هستم. چقدر بی قرار تر شده ام.
2. سال 61 شب آخر، عباس برادرانش را جمع کردو فرمود: «خواهر برادرم، زینب، دلهره دارد. او به حسین گفته، جان برادر این افراد با تو می مانند؟ تو را تنها نمی گذارند؟ حسین جان اینها تا آخرش هستند؟»
ای برادرانم به شما گفته باشم، وقتی برطبل جنگ زده شد ما فرزندان ام البنین از اولین کشته ها و پیش مرگان حسین هستیم. مبادا زینب بیش از این احساس تنهایی کند؟
و بعد عباس برای اتمام حجت به حسین فرمودند:
خدا چنین روزی را نیاورد
که ما تو را بگذاریم
و به سوی شهر خود برگردیم.
هرگز تو را ترک نخواهیم کرد.
آیا پس از تو زنده بمانیم؟
خداوند هرگز چنین روزی را نیاورد
.
.
.
و من مدتهاست حس میکنم تو را رها کرده ام.
حسین جان دوستت دارم.
اللهم عجل لولیک الفرج
روحانی: مشکل آب خوردن ما با رفع تحریم ها حل میشود!
همه گفتیم و خندیدیم و براش کلی جک ساختیم...
اما
هیچ کس به این فکر نکرد این جمله چقدر آشناست!
دقت کنین؛
« ای حسین(ع)!
اگر می خواهی خودت و اطرافیانت سیراب شوید
با یزید، بیعت کن...»
کسی می گفت:
یه عمر دعا میکردم آقا رو ببینم...
یکشب خواب دیدم
فردای شب قدر بود...
انگار دعاهایم بعد از چهل سال مستجاب شده بود...
مردی در خانه را میزد...
از پشت پنجره نگاه کردم...
آره مولایم بود...
نگاهی به در و دیوار خونم کردم...
سریع رفتم تابلو ها و عکس های ناجور رو برداشتم...
وسایل ناجور رو جمع کردم و یه جا قایم کردم...
ای وای سی دی های ناجور رو سریع شکستم و ریختم دور...
دستگاه ماهواره رو هم قایم کردم...
گوشی موبایلم هم خاموش کردم که یه وقت...
یه نگاه دیگه به خونه کردم...
فکر می کردم دیگه خونه آمادس...
رفتم که در رو باز کنم و امام زمان خودم رو ببینم و دعوتشون کنم به خونمون...
در رو که باز کردم دیدم آقا آخرین خونه کوچه رو هم در زده بود و نا امید از کوچه رفت...
آره...
همه مثل من داشتن خونه رو آماده میکردن...
هیچکس آماده دیدار آقا نبود...
و باز آقا مثل همیشه غریب ماند...
و ما دعا میکنیم که آقا بیاید و همه کار می کنیم که نیاید...
��اللهم عجل لولیک الفرج��
یعنی ��"گناه نکنیم ��
منبع: افسران
انتشار «نفس تازه کنیم» متفاوت ترین اثر حامد زمانی به بهانه ی میلاد منجی موعود و روز جهانی مستضعفین
این اثر دارای اولین نمونه ی شعر انتظار است که بینش انقلابی امام خمینی را به مهدویت و تفاوت آن با دیگر نگرش های مرسوم به امام زمان را در خود نشان می دهد.
ترانه سرایی این اثر زیبا برعهده ی استاد محمدکاظم کاظمی بوده است و آهنگسازی آن را حامد زمانی انجام داده است و امیر جمالفرد نیز تنظیم این ترانه را انجام داده است. تهیه کننده ی این اثر باشگاه ترانه و موسیقی راه و دفتر مطالعات جبهه ی فرهنگی می باشد.
لینک دانلود:
هو المحبوب/
بگذار بمیرم که طرفدار نداری !
آقایی و ارباب ولی یار نداری !
جز نیمه شعبان که پراز جشن وسروراست!
تنهایی و در شهر خریدار نداری....
السلام علیک یا قائم آل محمد(عجل الله تعالی فرجه الشریف).
__________________
اَلسّلامُ عَلیک
حین تَقوم...
برای سلامتی و تعجیل در فرج آقا و صاحبمان صلوات
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ وعَجِّلْ فَرَجَهُمْ
+ میلاد امام زمان(عج) تبریک و تهنیت باد.
آیت الله جوادی آملی(حفظه الله):
زمانی که خلیفه، «اباذر» را تبعید کرد، اعلام کرد کسی حق ندارد ایشان را بدرقه کند.
اما ((امیرالمومنین و امام حسن وامام حسین علیه السلام)) هیچ اعتنایی به سخنان خلیفه نکردند و ایشان را تا دروازه ی شهر بدرقه کردند.
اباذر سخنی در هنگام جدا شدن از این سه بزرگوار بیان می کند که مرحوم کلینی آن را در «کافی» آورده است!!!
اباذر که معصوم نیست، اما چون کلامش در حضور ۳ معصوم مطرح شده، مرحوم کلینی آن را بیان کرده است.
اباذر فرمود: من ٫٫٫ یقین ٬٬٬ دارم که اگر تمام زمین تبدیل به چدن (آهن سخت) شود و از آسمان هم قطره ای باران نبارد، باز هم خداوند روزی تمام بندگان را خواهد داد.
آیت الله جوادی پس از بیان این مطلب فرمودند:
ملتی که «اباذری» باشد چه ترسی از (( تحریم )) دارد!!!
مگر امریکا روزی دهنده است؟؟!!
قرآن میفرماید:
ولو ان اهل القری امنوا واتقوا....
اگر مردم ایمان بیاورند و تقوا پیشه کنند،تمام برکات از اسمان ها و زمین به انها خواهد رسید.
مشکل ما این است که ما ((موحد)) نیستیم.
مشکل ما این است که ما ((باور)) نکردیم که همه چیز به دست خداست...!
انی سلم لمن سالمکم
دارم سعی می کنم لااقل از آن "بد" هایی باشم
که " خوب" ها را دوست دارند.!
" اللهمَّ ارزقنی شَفاعَةَ الْحُسَیْنِ "...
____________________________________________________________
روز میلاد امام حسین(ع)، مجالی است برای گرامیداشت پاسداری؛
سلام بر شما مالک اشترها و ابوذرهای زمان که مصداق حرّیت اباعبدالله اید . . ./
روز پاسدار مبارک
