تربیت به سبک معصوم...

نه سرو صدا و فریادهای کودکانه بچه‌ها اذیتش می‌کرد
و نه مجبورشان می‌کرد بنشینند توی خانه،
با زبان کودکانه خود بچه‌ها تشویق‌شان می‌کرد به بازی و کشتی.
وقتش هم که می‌شد می‌فرستادشان مسجد که بنشینند پای حرف‌های بابابزرگ
و بعد بیایند برای مادر تعریف کنند.
این جوری، هم از احوال پدرش خبردار می‌شد
و هم بچه‌ها را وادار می‌کرد به
خوب دویدن و جای خوب رفتن و حرف خوب گوش دادن.
هوای بچه‌هایش را داشت؛
می‌دانست که کودک، زبان و بازی و تفریح کودکانه می‌خواهد،
این طوری، بچه‌ها هم شجاع بار می‌آیند، هم صبور و هم زیر بار زور و ذلت نمی‌روند.
مثل حسن و حسین و زینب و ام‌کلثوم

منبع: افسران