برای همسرم...

ما شروع بودنیم"سرو" وار             استوار و برقرار، تا بهار

ای امین لحظه های بی کسی

در میان زندگی من بمان

لحظه ها رسیده اند و من هنوز

غرق در هبوط این بلاد لا مکان

حرف ها نگفته ، وقت رفته است

این عبور لحظه ها، بهانه هاست

تو به آسمان رسیدی و هنوز

من در این زمین اسیر و آس و پاس

گرچه سختی اش همیشگی است

تو ولی عبور کن برو

منتظر نمان که رفته اند

مردان قافله سالهاست

کوه هم به روی تو نیاورد

که صبور و استوار مانده ای

تو همیشه سالهاست

درس اشتیاق خوانده ای

پس بیا دوباره بشکنیم

خاطرات خشتی گذشته را

گر تو یاد آسمان کنی

وقت پرواز به یاد می آورد تو را...

 

شعر از: فهیمه پورمحمد(قاصدک)